Anne babanin çocuk için en önemli örnegi teskil ettigi, psiko-pedagojik kaynaklarda üzerinde genisçe durulan bir konudur. Gerek Kur'an'i Kerim, gerekse Hz. Peygamber de, anne babanin dini prensipleri bizzat yasayarak örnek olmasini emrederken, Islam egitimcilerinden özellikle Gazali ve ayni görüsü paylasan digerleri de, anne babanin çocuk için en önemli örneki oldugu noktasinda birlesmislerdir. Pedagog Vegio da anne babanin çocuga örnek olmasi gerektigini ilk savunanlardandir. Gerçekte anne, dinin ilk ”ögretmeni” sayildigi gibi, baba da ilk ”mürebbi”(egitimci) kabul edilmistir. Bu nedenle, anne babanin dini rensipleri bizzat yasayarak çocuk üzerinde en önemli etkiyi yapacagi muhakkaktir. Bu konuda, ögretmenlerin %56.1’i, ögrencilerin de %43.96’si ”özellikle anne babalar dinin prensiplerini bizzat yasayan kis olmali ve çocuk için ilk örnegi teskil etmelidirler” görüsündedirler. Bundan dolayi denilebilir ki , anne babanin, dinin gereklerini bizzat yerine getirerek çocuguna ”örnek” olmasi sarttir. Bu sekilde örnek olamayan ebeveynin, çocuk üzerinde sayginligi olmayacak ve çocuktan beklenen saygiyi da göremeyecektir. Din egitiminde uygulanan metodlarin içinde en ideal olaninin ”çocugu ibadete tesvik, birlikte ibadet ve ardindan sohbetle anlatmak” oldugu, arastirmamizin dikkat çeken bulgularindandir. Bu sekildeki bir yaklasim, salt hosgörü ve mükafata dayali egitimden ve özellikle baski ve SIKI disiplinden çok daha olumlu sonuçlar verecektir.

Anne babanin ibadetlerini yerine getirerek çocugun gözünde bir model teskil etmelerinin yaninda, çocugun hayal dünyasinda, kendisine örnek alacagi baska ideal karakterler de olusturulmalidir. Bu konuda Peygamberimiz ve diger peygamberler ile din büyüklerinin hayatlarindan bahseden dini nitelikli hikaye ve menkibelerin, büyük oranda olumlu etkisi olacaktir. Nitekim ögretmenlerin %43.9’u ve ögrencilerin % 38.46’si da, ”Çocukluk yillarinda, onlara dini nitelikli kitaplar okunmasi ve okutulmasi; bu konudaki kasetlerin dinletilmesi veya izletilmesini” istemektedirler.